(คำสอนครูบาอาจารย์)

(คำสอนครูบาอาจารย์)

"การเดินทางเนี่ยเรามีจุดหมาย มีจุดมุ่งหมาย แต่ที่ที่เราไปน

ั้นเราไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไง ก็จะคิดถึงในเรื่องต่างๆนาๆ คิดถึงว่า

ต้องเป็นอย่างงั้นต้องเป็นอย่างงี้ การคิดล่วงหน้าน่ะมันก็ดี แต่การ

ไม่คิดอะไรเลยมันก็ดี เพราะฉะนั้นให้มีความพอดีในการท

ำในการไป ก็คือควรต้องมีการศึกษาก่อน ถ้าเราศึกษาก่อน

เวลาเราไปไหนนี่ เราจะรู้เส้นทาง ชีวิตคนเราถ้าเดินทางแบบ

ไม่มีจุดหมายไม่รู้อะไรเลย เดินยังไงมันก็ไม่ต่างกับเดินอยู่ใน

ความมืดที่ต้องค่อยๆคลำไป ไปเหยียบตะปูไปเหยียบแก้ว รู้มั้ย ไม่รู้

รู้แต่ว่าตอนมันเจ็บแล้ว เจ็บแล้วถึงรู้ว่า อ้อ นี่ฉันเหยียบตะปูนะ ใน

ความมืดมันไม่เห็น เพราะฉะนั้นมันมีทุกอย่างที่อยู่ในความไม่รู้

ทำให้เราตกเป็นเครื่องมือ ยกเว้นสิ่งที่เราไม่อาจรู้ล่วงหน้าได้

สิ่งที่เกินความคาดหมาย อันนั้นก็เป็นอีกเรื่องนึง เพราะฉะ

นั้นการเดินทางชีวิตหรือการใช้ชีวิตคนเรามันก็ต้องศึกษา ถาม

จากใคร จากผู้รู้ คนเคยมีประสบการณ์ ไม่ใช่จะเรียนรู้ด้วยตนเองไปเรื่อยๆ แบบนี้ช้า ฉันไม่เคยไปเดี๋ยวไปฉันก็รู้เอง

แบบนี้ช้า ให้เราถามผู้ที่เคยทำเคยไปมาก่อน อย่างเช่น

คนที่ทำมาหากิน ฉันอยากจะขายผล ไม้ ก็ไปซื้อเลย

ไปซื้อตรงไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าจะซื้อมาขาย พอขายไม่หมด เน่า

ก็ขาดทุน ต้องศึกษาก่อน หน้านี้จะเอาอันนี้มาขายเป็นยังไง

ขายไม่หมดทำยังไง แล้วคนชอบกินมั้ยยังงี้ เราก็สามารถที่จ

ะวางแผนได้ ขาดทุนหรือกำไรก็อยู่ตรงนี้ เดี๋ยวนี้คนเราไ

ม่ค่อยศึกษาล่วงหน้า ทำอะไรมักทำเลย

13 สิงหาคม 2016 เวลา 19:15 น.