# เปรตเด็กน้อยหนุ่มสาว
“อาตมาอยู่วัดปากทางแม่แตง วันหนึ่งตอนกลางวัน นั่งฉันน้ำชาอยู่
มีเปรตเด็กน้อยหนุ่มสาว ๔ คน กำลังเป็นสาว ๑๖ – ๑๗ – ๑๘ ปี ตายตกน้ำ
เมื่อเดือน ๑๐ ตายไปตกนรกนิดหน่อย พ้นขึ้นมาเป็นเปรตเปลือยกายเสื้อผ้า
ไม่มี
“ทำไมสูไม่มีเสื้อผ้า”...(หลวงปู่จาม)
“เมื่อตอนเป็นมนุษย์ไม่มีความดี”...(เปรตน้อยหนุ่มสาว)
“ตายแล้วทำไมจึงมารู้จักกู แต่ตอนสูมีชีวิตทำไมไม่มาสู่มาหา”...(
หลวงปู่จาม)
“คนเฒ่าคนแก่ห้ามไม่ให้มาหา ไม่ให้มาทำบุญ ไม่พร่ำสอนให้รู้จักทาน
ศีล ตายแล้วจึงรู้เพราะพระผู้เป็นเจ้ามีแสงสว่างอุ่นเย็นสบายดี”...(
เปรตน้อยหนุ่มสาว)
“แล้วตุ๊หลวงวัดในหมู่บ้านนั้นละสู สูทำไมไม่ไปหา”...(หลวงปู่จาม)
“จะไปทำไมพวกนั้นมันเป็นเปรตหนักกว่าพวกข้าฯ”...(เปรตน้อยหนุ่มสาว)
“สูมาด้วยเหตุอันใด”...(หลวงปู่จาม)
“อยากให้ช่วยเหลือ จะได้ไปเกิดแล้ว”...(เปรตน้อยหนุ่มสาว)
“จะเกิดเป็นอะไร”...(หลวงปู่จาม)
“เป็นสัตว์เพราะไม่มีเสื้อผ้า ไม่มีศีล ศีล ๕ ไม่ได้ ศีล ๘ ไม่ได้ ไหว้พระสวดมนต์
ไหว้สานะโมไม่เคย”...(เปรตน้อยหนุ่มสาว)
“ดูดุ๊ เอามือออก อย่าปิดให้ข้าฯ ดูก่อน ของลับของเปรตอย่างพวกสูยังมีอย
ู่หรือ” ...(หลวงปู่จาม)
เขาก็ไม่ยอมให้ดู ก้มหมูบลง เอามือปิดบนล่าง แล้วเราก็ว่า...
“พวกสูเกิดมาแต่ก่อนเก่าเคยทำบุญ เคยไหว้พระ เคยเข้าวัด
เคยบำรุงศาสนา เคยทำดีประการต่างๆ ไหม”...(หลวงปู่จาม)
เขาก็ตอบรับว่าเคย “ได้พระผู้เป็นเจ้านี้แหละเป็นผู้แนะนำพาทำ”
“ทำไมพวกสูลืมไปเสียเล่า”...(หลวงปู่จาม)
“เพราะเกิดมาในตระกูลไม่ดี”...(เปรตน้อยหนุ่มสาว)
“ก็บาปของพวกสูไม่ใช่หรือ นี่ให้ตั้งใจให้ดี...(หลวงปู่จาม)
กูจะสอน เอ้า…ไหว้
เอ้า…กราบ
เอ้า…สมาทานศีล ๕
เอ้า…นึกพุทโธ”
สอนเปรต ๔ ตนนั้นให้ทำตาม เขาตั้งใจดีมาก ใส่ใจทำตาม
สุดท้ายเราก็สอนเมตตา ให้เขาตั้งใจรับเมตตา
สพฺเพ สตฺตา สุขิตา โหนฺตุ สพฺเพ สตฺตา อเวรา โหนฺตุ
สพฺเพ สตฺตา อพฺยา ปชฺฌา โหนฺตุ สพฺเพ สตฺตา อนีฆา โหนฺตุ
สพฺเพ สตฺตา สุขี อตฺตานํ ปริหรนฺตุ
สวดให้เขาอยู่ ๓ รอบ ตั้งใจกำหนดจิตภาวนาช่วยเขาอีกนาน เกือบ ๑๐
นาที จึงบอกให้เขาไปได้
พอบอกว่าเอาล่ะอานิสงส์ บุญของสูเจ้ามีแค่นี้แหละ เขาก็พากันกระโด
ดออกไปวิ่งให้ห่าง ออกไปถึงประตูวัดตีเคาะสังกะสีป่างๆ ให้สัญญาณ
หัวเราะคิกคักไป ตามกรรมของเขาต่อไป
เล่นเขาอยู่นาน ขอดูของลับของเขา เขาก็อายไม่ให้ดู นี่เพราะอะไรไม่
มีทาน ไม่มีศีล ไม่มีความดีอันใด เกิดผิดตระกูล ผู้เป็นพ่อแม่ก็ไม่สนใจดีชั่ว
ไม่ชอบพอกับพระอีสานธุดงค์ผู้ปู่ย่า ตาอุ้ย ก็ไม่บอกไม่สอน ไม่ให้เขาเข้าวัด
เข้าวา ตายไปก็ได้รับผลเป็นเปรตมาจากนรก แต่นี่ค่อยยังชั่ว เพราะ
ได้เกิดเร็วเสวยกรรมไม่เท่าใดก็เกิดใหม่ ”
ธรรมะประวัติหลวงปู่จาม มหาปุญโญ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น