ศีลนี่เป็นบาทฐานของความเจริญ
เป็นเสาเป็นหลักเป็นฐาน เป็นบันได ที่พาไปสู่ความเจริญสู่บุญกุศลที่ดีงามของทุกสิ่งทุกอย่าง
ศีลนี่ถ้าใครรักษาได้มากข้อ
ก็จะเป็นผลอานิสงค์ที่ดีย้อนกลับมาหาตัวเราในปัจจุบัน และให้ผลต่อในอนาคตปรภพชาติต่อไป
เช่นจะมาเข้าท้องเกิดเป็นมนุษย์ได้ก็เพราะบุญจากศีล
หรือจะไปเกิดเป็นกายทิพย์ เทพบุตร เทพธิดา ได้ ก็เพราะบุญจากศีล
ศีลก็คือปกติข้อปฏิบัติเพื่อมุ่งอบรมจิตของเราให้เป็นจิตที่ดีนั้นเอง
เช่นศีล ๕ ศีล ๘ เป็นต้น
ล้วนแล้วแต่เป็นการ มุ่งฝึกอบรมจิตใจให้ดี
เพราะการรักษาศีล ๕ หรือ ศีล ๘
ก็คือการพยายาม ประพฤกุศลกรรมบท๑๐ในทางออ้อนั่นเอง
กุศลกรรมบท๑๐ ข้อนี้
คือคุณธรรมของผู้รักษาศีล๕ ศีล๘ เข้าถึงสำเร็จแล้ว
กุศลบท๑๐ข้อ
๑.ไม่ฆ่าสัตว์
๒.ไม่ลักทรัพย
์๓.ไม่ประพฤผิดในกาม ในเมียเขา ลูกเขา หลานเขา
๔.ไม่โกหก
๕.ไม่พูดให้คนที่สามัคคีแตกกัน
๖.ไม่พูดหยาบคาย แสบเผ็ดทำร้ายจิตใจผู้อื่น
๗.ไม่พูดเพ้อเจ้อ เรื่องที่ไม่มีสาระไม่มีประโยชน์
๘.ไม่โลภคิดอยากจะขโมยของๆผู้อื่น
๙.ไม่พยาบาท อาฆาตแค้น
สาบแซงผู้อื่น
๑๐.ไม่มีความเห็นผิด เรื่องทาน ศีล สมาธิ แผ่เมตตา อุทิศบุญ ไม่มีผล
นี่คือจุดมุ่งหมายของศีล๕
เพราะมุ่งมาฝึกที่จิตใจเรานี่เอง
ถ้าจิตใจเราดีแล้วอย่างนี้ พอจะตายจิตดวงสุดท้ายมันจะดับ
จิตเราก็จะเกาะกุศล เพราะเราเคยฝึกมาดีแล้ว
ก็จะไปเกิดในสุคติภูมิ
แต่ถ้ารักษาศีล๕ได้ครบ
แต่ยังจิตใจไม่ดีอยู่ ก็คือยังเสี่ยงอยู่
พอจะตายจิตดวงสุดท้ายจะดับ
ถ้าไปเกาะอกุศล ก็จะไปเกิดในภพที่ไม่ดี
เพราะว่าการจะเปลี่ยนภพภมูิ
มันต้องดูที่จิตเรา เพราะจิตใจเป็นใหญ่ ตัวจะไปเกิดภพใหม่ก็คือจิต
ถ้าจิตจะดับเป็นอกุศลเศร้าหมองก็จะไปเกิดภพไม่ดี
ที่ผ่านมาไปรักษาศีล ๕ ศีล ๘ หรือบวชพระ บวชชี นุ่งขาวห่มขาว ก็เพื่อฝึกจิตให้ดี จะใส่ชุดเรียบร้อยสะอาดดีขนาดไหนก็ตาม ถ้าจิตยังไม่ดียังไม่สะอาดก็ยังเสี่ยงที่จะไปนรก เปตรวิสัย เดรัจฉาน อยู่ครับ
ทีนี้พวกเรายังเป็นฆราวาสอยู่ ยังต้องฆ่าสัตว์ เพื่อเลี้ยงพ่อแม่
เลี้ยงลูกเลี้ยงครอบครัวอยู่
เราไม่สามารถจะรักษาศีลให้บริสุทธิ์ได้..
"ในสมัยพุทธกาลเขาก็ฆ่าสัตว์เพื่อทำอาหารกินเหมือนกัน
พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า ฆราวาสคับแคบเป็นทางมาแห่งธุลี จะประพฤพรมจรรให้ดุจเหมือนสังข์ที่ขัดดีแล้ว ไม่ใช่ง่าย" บรรพชาเป็นโอกาสว่างที่จะประพฤพรมจรรให้เหมือนดุจสังที่ขัดดีแล้ว"
สมัยก่อนเขาก็ฆ่าสัตว์
พระพุทธเจ้าก็เทศให้รักษาศีล
เขาก็เปลี่ยนมารักษาศีล
และสำเร็จในกุศลกรรมบท๑๐ทางอ้อม
ก็ตายไปเกิดสวรรค์
"ถ้าพระพุทธเจ้ามาเทศอยู่ต่อหน้าเรา บอกว่าให้รักษาศีล จะทำได้ไหม"
เราจะทำได้เหมือนพวกเขาไหม
"
ถ้าทำไม่ได้ก็ให้ฟังธรรมะแทนและทรงจำธรรมนั้นให้ได้
และปฏิบัติภาวนาอบรมทางจิต
ให้จิตมันเป็นใหญ่ในทางกุศล
"พระพุทธเจ้าตรัสว่า
อานนท์ถึงบุคคลบางคนยังทุศีลอยู่ ถ้าเขาฟังธรรมสั่งสมสุตะทรงจำทำนั้นไว้ได้
ก็ยังไปทางเจริญอย่างเดียว
ถึงความเจริญอย่างเดียว
ไม่ไปทางเสื่อม
ทางเจริญคือตายแล้วไปเกิด เป็นมนุษย์หรือเทวดา
ทางเสื่อมคือ ไปเกิดในนรก เปตร เดรัจฉาน อสูรกาย
ทีนี้ถ้าพวกเราฟังธรรมบ่อยๆ
มันก็คือการทำมโนกรรม
มโนกรรมนี่คือกรรมที่แรง
เช่นฟังธรรมะ
มันก็จะได้บุญมากมาย
ฟังบ่อยๆหรืออ่านบ่อยๆ
มันก็จะเข้าใจและทรงจำธรรมได้ขึ้นใจ
เมื่อเวลาจะตายใจเรามันคุ้นชิน
อยู่กับกุศลใหญ่คือบุญที่เกิดจากฟังธรรมะ
มันก็จะมีพลังกว่าบาปที่เราทำทางกาย ก็จะไปเกิดภพที่ดี
บาปทางกาย เช่นฆ่าสัตว์
ก็จะขอเรียงน้ำหนักของกรรม
๑.ฆ่าสัตว์ เล็กที่อายุไขสั้นเช่นยุงก็ไม่บาปเท่าฆ่าสัตว์ที่มีอายุไขยาว เช่นเต่า
๒.ฆ่าสัตว์ที่อายุยาวก็ไม่บาปเท่าฆ่าสัตว์ใหญ่ที่มีคุณ
สมัยก่อนก็ ควาย ช้าง ม้า
๓.ฆ่าสัตว์ที่อายุไขสั้นหรือยาวมีคุณหรือไม่มีคุณก็ไม่บาปเท่า ฆ่าคน
ฉะนั้นเราจะเห็นได้ว่า
สัตว์เดรัจฉานนั้นมีคุณธรรม
ต่ำกว่ามนุษย์ จึงบาปน้อยกว่าฆ่ามนุษย์
และสัตว์ที่มีบุญคุณ อาจไม่ใช่แค่ ควาย ม้า ช้าง เท่านั้น จะขอยกเรื่องในสมัยก่อนมาเล่าให้ฟัง
เรื่ององคุลีมาลเกิดเป็นเต่า
"องค์คุลีมาลนี่ในชาติโน้นท่านเกิดเป็นเต่าใหญ่อยู่กลางทะเล
"เต่าตัวนี่ เป็นเต่าที่ใจดีจิตใจดีชอบช่วยคน"
มีอยู่วันหนึ่ง มีเรือพ่อค้าที่จะข้ามทะเลไปขายของอีกฝากหนึ่ง เรือนั้นได้ล่มอยู่กลางทะเล
พวกพ่อค้าทั้งหลาย ก็ตกอยู่กลางน้ำหาฝั่งเข้าฝั่งไม่ได้
"เต่านั้นได้เห็นพวกพ่อค้า ลอยอยู่กลางน้ำ ก็เลยไปช่วย
โดยการให้เหยียบกระดอง เกาะกระดองของตนเอง แล้วพาเข้าฝั่ง
"
เต่านั้น ได้ช่วยพอค้าทุกคนให้ปลอดภัยจนสำเร็จ
แต่ขณะที่จะถึงฝั่ง"
พวกพ่อค้ามีความคิดว่า "ไปค้าขายเรือก็แตก เราควร จับเต่าตัวนีมาเป็นอาหารและนำเนื้อไปหมู่บ้าน"
"ว่าแล้ว พ่อค้าก็จับเต่าตัวนั้น
มาฆ่าทำเป็นอาหาร และเอาเข้าไปแบ่งกันกินในหมู่บ้าน"
"คนในหมู่บ้าน คนรู้เรื่องที่มาที่ไปของเต่าตัวนี้
แล้วกินมี999คน คนที่1000คือเด็กหญิงคนหนึ่งไม่ยอมกิน ป้อนก็ไม่ยอมกิน มีแต่คายออก เพราะสงสารเต่ากินไม่ลง"
ขอสรุปสั้นๆว่า
คนที่กินเต่า 999คนในชาตินั้น
ได้มาเกิดเป็นคน แล้วถูกองคุลีมาลฆ่าตัดเอานิ้ว
ส่วนเด็กหญิงที่ไม่ยอมกินเต่าในชาตินั้น ได้มาเกิดเป็นแม่ขององคุลีมาล
"
ถ้าจะถามต่อไปอีกว่า ทำไม่เต่าองคุลีมาลจึงถูกฆ่า
ทำไมไม่ตายตามอายุไขเหมือนเติ่าตัวอื่น
"ก็จะมีคำตอบอีกครับ
ถ้าถามอีกว่าทำไม ก็จะมีคำตอบอีกครับ
เพระกรรมมันไม่มีที่สิ้นสุด
"กรรมนี่มันน่ากลัวจริงๆครับ
ควรที่จะปฏิบัติให้เข้าถึงนิพพานครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น