เว็บธรรมะวัดไทยพุทธ ในพระบรมราชสมเด็จพระสังฆราช: เพิลสรรเสริญแต่พระที่เฮ็ดเวียกเฮ็ดงานเด๊ะพระที่ขยันปรารภความเพียรฆ่ากิเลสเพิลบ่หยองเพิลบ่อสรรเสริญเด๊ะเพิลมองว่าขี้คร้านกะบอจักถ้าแมนเปรียบใส่พระสูตร ธาตุนิสัยของคนพ.ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอเห็นภิกษุกลุ่มนั้นไหมที่อยู่ตรงนั้นภ.เห็นพระเจ้าข้าพ.ภิกษุกลุ่มนั้นชอบปรารภความเพียรพ.ดูกรภิกษุทั้งหลายเธอเห็นภิกษุกลุ่มนั้นไหมที่อยู่ตรงนั้นภ.เห็นพระเจ้าข้าพ.ภิกษุกลุ่มนั้นชอบทำการงานเห็นพระหนุ่มเฮ็ดหยังที่บอคือหมู่เฮ็ด แหวกแนว เฮ็ดบ่อคือหมู่มันเป็นบ้าผีแล้ว เฮ็ดให้เครือญาติเสียชื่อเสียหน้าแล้วบาดนิกูชื่อลอง เป็นมีศักดิ์เป็นลุง โอ้ยเสียหน้าเด้ๆ ไปเตือนไปว่ามันกะน้าเป็นหยังคิอเป็นจังสี่เป็นหยังติ ย้อนว่าปู่ถ่านพิลมักงานพระรุ่นหลังบวชมาบ่อรู้อีหยัง เห็นเถระเฮ็ดแบบนั้นกะเอาตามไผบ้านเห็นกะ โอ้ พระตั้องแบบนี้ตั่วนิเห็นเฮ็ดงานต้องเฮ็ดงาน ปิณโต หรือว่าสังฆทานนิจังสิมีผลมากมีอานิสงค์มากมันกะเลยเข้าใจผิดกันเมิ๊ดพวงเลย อาจสิย้อนว่าเป็นมาแต่เจ้าอาวาสรุ่นก่อนพาเป็น ปู่ถ่านกะเลยถือเอาตาม คึจังพระสูตรนี่ชาวบ้านเด๋ละชาวบ้านกะอาจสิย้อนมักคะทายก รุ่นวังหันพาเฮ็ด กะใด เลยเป็นแนวนี่รุ่นต่อไปกะสิเป็นแบบนี้ละโชคดีที่เฮา บอคือบ่อไหลตามเฮานิบ่อแมนคนที่มักเฮ็ดงานใช้กำลังปานใด เบิงจากนิ้วมือกะพอสิฮู้ อ่านหนังสือธรรมะเล่มหนึ่ง ชื่อว่า เกมกรรม ให้ไปหาโหลดมาอ่านเด้อเพิลบอกว่า คนนิ้วน้อยคือคนที่บ่อค่อยมักงานที่ใช้มือเฮ็ดหนักๆแต่วาวิทยาศาตร์บอกว่า คนที่นิ้วมือนิ้วนางยาวกว่านิ้วชี้มาก แต่ไม่ยาวเท่ากันกับนิ้วกลางเป็นคนที่มีเซลล์ความเป็นผู้ชายเยอะและวิ่งเร็วมากซึ่งก็เป็นแบบนั้นจริงๆสมัยตอนมัธยม เราเป็นคนไม่ค่อยชอบกีฬาเท่าไร่แต่ชอบหลีกไปอยู่คนเดียวตามลำพังไปนั่งอยู่ห้องใต้บันไดคนเดียว และก็ดูเข้ามาที่ความรู้สึกกลางอกที่ เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวว่าง เดี๋ยวโปร่งเดียวเบาก็ดูไปเฉยๆ แบบงงๆ ดูความรู้สึกตนแบบนี้มาตั้งแต่ตอนป.4 จำได้เลยจำได้เลย วันนั้นกีฬาสี เราอยู่สีชมภูเราไม่ไปแข่งกับเขา เขาจะเอาลงแข่งเราเลยไปลี่ที่บนต้นมะม่วงหน้าโรงเรียนพอเขาแข่งเสร็จ ครูก็ประกาศให้นักเรียนทุกคนมารวมสีจะแจกเหรียญทองเหรียญเงินให้ผู้ที่ อันดับหนึ่ง ตามแต่ละ รายการที่แข่งถึงใครไม่ได้ลงแข็งก็จะแจกขนมเราก็ดูความรู้สึกตัวเอง ไอ้ว่างๆนั่นแหละที่อยู่กลางอก ไม่อยากลงไปร่วมมันวุ่นแท้ ก็เฉยอยู่บนต้นไม้คนเดียวพอขึ้นมัธยม ม.1 ก็ดูความรู้สึกตนเองอีกนั้นแหละจนถึง ม.6 การดูความรู้สึกตนเองมันยิ่งแก่รอบ คือสติพัฒนาขึ้น มันมีแต่ชวนให้นั่งสมาธิ ไปอยู่กรุงเทพก็นั้งสมาธิไปเก็บเงินช่วยลุงก็นั้งสมาธิไปขายโอ่งก็นั้งสมาธิจนที่สุดบวช ก็มีปู่ป๊อกสอนนั้นสมาธิสอนพุธโท แล้วก็เอาจิตเกาะกับกายเราก็ทำตาม แต่ไม่ถนัดเลยอึดอึดนั้งสมาธิพุธโท รู้ลม แบบนี้ทำอยู่ประมาณ 5 วัน ก่อนนอนจิตมันรวมเข้ามา ที่กายสงบมาก) แล้วก็มีตัวอะไรก็ไม่รู่ไต่ในผ้าสบง ยุกยิกๆ จึงเอามือเปิดดู ไม่เห็นเลยก็เสียดาย ความสงบนั้นตอนนั้นไม่รู้ว่ส(นี่คือ กายยานุปัสณา สอนบำเพ็ญฌาณ)(ถ้าปู่ป๊อกสอน เวทนานุปัสนาสุขก็รู้นะ ทุกข์ก็รู้นะ เฉยๆก็รู้นะเมื่อพ้น ๓ พรรษาแล้วเราจะพิจารณา ว่าควรอยู่หรือไม่ควรอยู่ เพราะการอยู่ในถิ่นอันสมควร ธรรมดาบุคคลที่อยู่ในสถานที่อันควร ในมงคล๓๘ประการ ย่อมเจริญถ้าเราชอบทำความเพียรเห็นภัยในสังสารวัฏปานนี้แล้ว เราก็ควรไปอยู่ในสถานที่ ที่เหมาะเฉพาะตนแก่การทำความเพียรจะได้ไม่มีคน มากวน เกลียดเรามองเราว่าเป็นพวกจิตสกปกให้เป็นบาปเป็นกรรมแก่เขาพระถิเห็นภัยในสังสารวัฏนั้นมีหน่อยคัก...หลายครั้งหลายเถือเฮามักสิเว้ากับเจ้าของว่า"มึงคึเกิดผิดยุคผิดสมัยแถะ"คึบ่ไปเกิดในสมัยพุทธกาลพุ่นทันพระพุทธเจ้า ทันพระแท้บ่แมนพระปลอมถิเพิลเป็นพระอรหันต์ พระอนาคามี พระสกิทาคามีพระโสดาบัน พระถิมีศีลแท้มีหิริละอายในบาปทั้งหลาย พระที่มีจิตหมุนไปในทางปรารภความ เพียรเพื่อหลุดออกจากสังสารวัฏให้ได้ พาเฮาออกจากกามคุณ๕ บ่อได้ไปเกิดทันเพิลอยู่นำเพิลเลยเป็นหยังๆ คือบ่อไปเกิดช่วงนั้นมาเกิดเฮ็ดหยังยามนี้ยามพระพากันหลง"ธรรม"ธรรมของพระพุทธเจ้าที่พาออกจากคุกสังสารวัฏบ่อประพฤติ สติปัฏฐานสี่ สัมมัปะธานสี่ อิทธิบาท๔ อินทรี๕ พละ๕ โพศฌง ๗ อริยมรรคมีองค์๘ บ่อประพฤตินี่คือธรรมที่พาออกจากโลก เป็นธรรมะที่พระต้องปฏิบัติเฮาโพสนี้ เฮาละอาใจหลายเจ้าของหลาย เฮาอยากหลุดพ้นแฮง แต่เฮาบอกผู้อื่นบอได้ มันบอกยาก เขาสิวาเป็นบ้าผู้เดียวเมิดวัด หัวสำกะปอมนิบอมีไผ๋เข้าใจเฮา ว่าจิตเฮานิมันเป็นจังใด๋มีแต่ครูบาอาจารย์ที่อยู่อุบลถอดจิตมาสอน นี่คือเพิลเข้าใจเฮาแต่ละมื้อจิตมันปรุงแต่ง"ไปๆไปยุป่าช้าไปยุภูไปยุเขาไป ไปอยู่หม่องที่สงบบอมีคนกวนปรารถความเพียรให้มันหลุดจากอาสวะกิเลส คนที่เห็นอริยสัจได้นิ นั่นคือคนที่เคยสร้างบารมีมาแล้วหลายภพหลายชาติเป็นอสงไขเลยจังสิมาเห็นได้ ควรสิปรารภความเพียรให้ยิ่งขึ้นไปอีก อย่าไปสนคนตาบอดบอเห็นภัย งานที่เกี่ยวกับย้ายธาตุ๔ทั้งหลายอย่าไปยยุงกับมัน เอาแค่เลี้ยงกายเลี้ยงใจกะพอสิไปหรือบ่อไป ไปเด้อๆสิว่าเฮ็ดหยัง สัทธา อะคารัสมา อะนะคาริยัง ปัพพะชิตา"เราเป็นผู้ออกจากเรือนแล้วไม่เกี่ยวข้องด้วยเรือน" เพื่อการทำที่สุดแห่งกองทุกข์วาแล้วบอเฮ็ด วาหาหยังเฮาด่าเจ้าของเฮ้อ... เฮาเบื่อหลาย บ่ออยากมาเกิดอีกแล้วไผ๋อยากเกิดกะซางเขาละ ไผ๋อยากถ่าพระศรีอารย์กะแล้วแต่เขาละอีกหลายล้านปี พระพุทธเจ้าองค์หน้าสิมาตรัสรู้ สอนธรรมะที่พาออกจากโลกสอนกะสอนคือกันกับพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันแต่ถ้าเจ้าไปเกิดในนรก หรือว่าหลุดไปเกิดอยู่จักวาลอื่น แฮงไกลธรรมของพระพุทธเจ้าเด้อผู้ที่ไกลธรรมะของพระพุทธเจ้าเอินว่ามิจฉาทิฏฐิ ตายแล้วสิลงนรก หรือเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานนึกถึงพระสูตร ถ้าหาคนที่เสมอด้วยหิริโอตตัปปะในศีลบอได้ ในทางจิตกะบ่อได้ ในทางปัญญาเห็นขันธ์เกิดดับกะบ่อได้ เธออย่าอยู่ตรงนั้นนะ ให้ไปผู้เดียวโล้ด คือช้างป่ากังฆะ แล้วอย่าเฮ็ดบาปทั้งปวงครูบาอาจารย์ บอกว่าคนทุศีลเน่าใน อย่าไปยุ่ง อย่าไปสนิทเดี๋ยวสิถืกเขากลืนเด๊ะส่วนพระพวกที่บารมีไม่แก่กล้าก็กรรมของเขาลละ แม่เราก็ตอบแทนแล้ว ด้วยการเอาลำโพงธรรมะสอนเจริญสติไปให้ฟัง จนเริ่มเจริญสติเป็นแม่ออกค้ำทั้งหลาย กับเครื่อญาติ เฮากะเอาให้แล้วพร้อมกับข้อร้องให้ฟังแล้วเพิลสิฟังซำได๋ เจริญสติเป็นละยังขึ้นอยู่กับเพิลแล้ว

วันเสาร์ที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2565

เพิลสรรเสริญแต่พระที่เฮ็ดเวียกเฮ็ดงานเด๊ะพระที่ขยันปรารภความเพียรฆ่ากิเลสเพิลบ่หยองเพิลบ่อสรรเสริญเด๊ะเพิลมองว่าขี้คร้านกะบอจักถ้าแมนเปรียบใส่พระสูตร ธาตุนิสัยของคนพ.ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอเห็นภิกษุกลุ่มนั้นไหมที่อยู่ตรงนั้นภ.เห็นพระเจ้าข้าพ.ภิกษุกลุ่มนั้นชอบปรารภความเพียรพ.ดูกรภิกษุทั้งหลายเธอเห็นภิกษุกลุ่มนั้นไหมที่อยู่ตรงนั้นภ.เห็นพระเจ้าข้าพ.ภิกษุกลุ่มนั้นชอบทำการงานเห็นพระหนุ่มเฮ็ดหยังที่บอคือหมู่เฮ็ด แหวกแนว เฮ็ดบ่อคือหมู่มันเป็นบ้าผีแล้ว เฮ็ดให้เครือญาติเสียชื่อเสียหน้าแล้วบาดนิกูชื่อลอง เป็นมีศักดิ์เป็นลุง โอ้ยเสียหน้าเด้ๆ ไปเตือนไปว่ามันกะน้าเป็นหยังคิอเป็นจังสี่เป็นหยังติ ย้อนว่าปู่ถ่านพิลมักงานพระรุ่นหลังบวชมาบ่อรู้อีหยัง เห็นเถระเฮ็ดแบบนั้นกะเอาตามไผบ้านเห็นกะ โอ้ พระตั้องแบบนี้ตั่วนิเห็นเฮ็ดงานต้องเฮ็ดงาน ปิณโต หรือว่าสังฆทานนิจังสิมีผลมากมีอานิสงค์มากมันกะเลยเข้าใจผิดกันเมิ๊ดพวงเลย อาจสิย้อนว่าเป็นมาแต่เจ้าอาวาสรุ่นก่อนพาเป็น ปู่ถ่านกะเลยถือเอาตาม คึจังพระสูตรนี่ชาวบ้านเด๋ละชาวบ้านกะอาจสิย้อนมักคะทายก รุ่นวังหันพาเฮ็ด กะใด เลยเป็นแนวนี่รุ่นต่อไปกะสิเป็นแบบนี้ละโชคดีที่เฮา บอคือบ่อไหลตามเฮานิบ่อแมนคนที่มักเฮ็ดงานใช้กำลังปานใด เบิงจากนิ้วมือกะพอสิฮู้ อ่านหนังสือธรรมะเล่มหนึ่ง ชื่อว่า เกมกรรม ให้ไปหาโหลดมาอ่านเด้อเพิลบอกว่า คนนิ้วน้อยคือคนที่บ่อค่อยมักงานที่ใช้มือเฮ็ดหนักๆแต่วาวิทยาศาตร์บอกว่า คนที่นิ้วมือนิ้วนางยาวกว่านิ้วชี้มาก แต่ไม่ยาวเท่ากันกับนิ้วกลางเป็นคนที่มีเซลล์ความเป็นผู้ชายเยอะและวิ่งเร็วมากซึ่งก็เป็นแบบนั้นจริงๆสมัยตอนมัธยม เราเป็นคนไม่ค่อยชอบกีฬาเท่าไร่แต่ชอบหลีกไปอยู่คนเดียวตามลำพังไปนั่งอยู่ห้องใต้บันไดคนเดียว และก็ดูเข้ามาที่ความรู้สึกกลางอกที่ เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวว่าง เดี๋ยวโปร่งเดียวเบาก็ดูไปเฉยๆ แบบงงๆ ดูความรู้สึกตนแบบนี้มาตั้งแต่ตอนป.4 จำได้เลยจำได้เลย วันนั้นกีฬาสี เราอยู่สีชมภูเราไม่ไปแข่งกับเขา เขาจะเอาลงแข่งเราเลยไปลี่ที่บนต้นมะม่วงหน้าโรงเรียนพอเขาแข่งเสร็จ ครูก็ประกาศให้นักเรียนทุกคนมารวมสีจะแจกเหรียญทองเหรียญเงินให้ผู้ที่ อันดับหนึ่ง ตามแต่ละ รายการที่แข่งถึงใครไม่ได้ลงแข็งก็จะแจกขนมเราก็ดูความรู้สึกตัวเอง ไอ้ว่างๆนั่นแหละที่อยู่กลางอก ไม่อยากลงไปร่วมมันวุ่นแท้ ก็เฉยอยู่บนต้นไม้คนเดียวพอขึ้นมัธยม ม.1 ก็ดูความรู้สึกตนเองอีกนั้นแหละจนถึง ม.6 การดูความรู้สึกตนเองมันยิ่งแก่รอบ คือสติพัฒนาขึ้น มันมีแต่ชวนให้นั่งสมาธิ ไปอยู่กรุงเทพก็นั้งสมาธิไปเก็บเงินช่วยลุงก็นั้งสมาธิไปขายโอ่งก็นั้งสมาธิจนที่สุดบวช ก็มีปู่ป๊อกสอนนั้นสมาธิสอนพุธโท แล้วก็เอาจิตเกาะกับกายเราก็ทำตาม แต่ไม่ถนัดเลยอึดอึดนั้งสมาธิพุธโท รู้ลม แบบนี้ทำอยู่ประมาณ 5 วัน ก่อนนอนจิตมันรวมเข้ามา ที่กายสงบมาก) แล้วก็มีตัวอะไรก็ไม่รู่ไต่ในผ้าสบง ยุกยิกๆ จึงเอามือเปิดดู ไม่เห็นเลยก็เสียดาย ความสงบนั้นตอนนั้นไม่รู้ว่ส(นี่คือ กายยานุปัสณา สอนบำเพ็ญฌาณ)(ถ้าปู่ป๊อกสอน เวทนานุปัสนาสุขก็รู้นะ ทุกข์ก็รู้นะ เฉยๆก็รู้นะเมื่อพ้น ๓ พรรษาแล้วเราจะพิจารณา ว่าควรอยู่หรือไม่ควรอยู่ เพราะการอยู่ในถิ่นอันสมควร ธรรมดาบุคคลที่อยู่ในสถานที่อันควร ในมงคล๓๘ประการ ย่อมเจริญถ้าเราชอบทำความเพียรเห็นภัยในสังสารวัฏปานนี้แล้ว เราก็ควรไปอยู่ในสถานที่ ที่เหมาะเฉพาะตนแก่การทำความเพียรจะได้ไม่มีคน มากวน เกลียดเรามองเราว่าเป็นพวกจิตสกปกให้เป็นบาปเป็นกรรมแก่เขาพระถิเห็นภัยในสังสารวัฏนั้นมีหน่อยคัก...หลายครั้งหลายเถือเฮามักสิเว้ากับเจ้าของว่า"มึงคึเกิดผิดยุคผิดสมัยแถะ"คึบ่ไปเกิดในสมัยพุทธกาลพุ่นทันพระพุทธเจ้า ทันพระแท้บ่แมนพระปลอมถิเพิลเป็นพระอรหันต์ พระอนาคามี พระสกิทาคามีพระโสดาบัน พระถิมีศีลแท้มีหิริละอายในบาปทั้งหลาย พระที่มีจิตหมุนไปในทางปรารภความ เพียรเพื่อหลุดออกจากสังสารวัฏให้ได้ พาเฮาออกจากกามคุณ๕ บ่อได้ไปเกิดทันเพิลอยู่นำเพิลเลยเป็นหยังๆ คือบ่อไปเกิดช่วงนั้นมาเกิดเฮ็ดหยังยามนี้ยามพระพากันหลง"ธรรม"ธรรมของพระพุทธเจ้าที่พาออกจากคุกสังสารวัฏบ่อประพฤติ สติปัฏฐานสี่ สัมมัปะธานสี่ อิทธิบาท๔ อินทรี๕ พละ๕ โพศฌง ๗ อริยมรรคมีองค์๘ บ่อประพฤตินี่คือธรรมที่พาออกจากโลก เป็นธรรมะที่พระต้องปฏิบัติเฮาโพสนี้ เฮาละอาใจหลายเจ้าของหลาย เฮาอยากหลุดพ้นแฮง แต่เฮาบอกผู้อื่นบอได้ มันบอกยาก เขาสิวาเป็นบ้าผู้เดียวเมิดวัด หัวสำกะปอมนิบอมีไผ๋เข้าใจเฮา ว่าจิตเฮานิมันเป็นจังใด๋มีแต่ครูบาอาจารย์ที่อยู่อุบลถอดจิตมาสอน นี่คือเพิลเข้าใจเฮาแต่ละมื้อจิตมันปรุงแต่ง"ไปๆไปยุป่าช้าไปยุภูไปยุเขาไป ไปอยู่หม่องที่สงบบอมีคนกวนปรารถความเพียรให้มันหลุดจากอาสวะกิเลส คนที่เห็นอริยสัจได้นิ นั่นคือคนที่เคยสร้างบารมีมาแล้วหลายภพหลายชาติเป็นอสงไขเลยจังสิมาเห็นได้ ควรสิปรารภความเพียรให้ยิ่งขึ้นไปอีก อย่าไปสนคนตาบอดบอเห็นภัย งานที่เกี่ยวกับย้ายธาตุ๔ทั้งหลายอย่าไปยยุงกับมัน เอาแค่เลี้ยงกายเลี้ยงใจกะพอสิไปหรือบ่อไป ไปเด้อๆสิว่าเฮ็ดหยัง สัทธา อะคารัสมา อะนะคาริยัง ปัพพะชิตา"เราเป็นผู้ออกจากเรือนแล้วไม่เกี่ยวข้องด้วยเรือน" เพื่อการทำที่สุดแห่งกองทุกข์วาแล้วบอเฮ็ด วาหาหยังเฮาด่าเจ้าของเฮ้อ... เฮาเบื่อหลาย บ่ออยากมาเกิดอีกแล้วไผ๋อยากเกิดกะซางเขาละ ไผ๋อยากถ่าพระศรีอารย์กะแล้วแต่เขาละอีกหลายล้านปี พระพุทธเจ้าองค์หน้าสิมาตรัสรู้ สอนธรรมะที่พาออกจากโลกสอนกะสอนคือกันกับพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันแต่ถ้าเจ้าไปเกิดในนรก หรือว่าหลุดไปเกิดอยู่จักวาลอื่น แฮงไกลธรรมของพระพุทธเจ้าเด้อผู้ที่ไกลธรรมะของพระพุทธเจ้าเอินว่ามิจฉาทิฏฐิ ตายแล้วสิลงนรก หรือเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานนึกถึงพระสูตร ถ้าหาคนที่เสมอด้วยหิริโอตตัปปะในศีลบอได้ ในทางจิตกะบ่อได้ ในทางปัญญาเห็นขันธ์เกิดดับกะบ่อได้ เธออย่าอยู่ตรงนั้นนะ ให้ไปผู้เดียวโล้ด คือช้างป่ากังฆะ แล้วอย่าเฮ็ดบาปทั้งปวงครูบาอาจารย์ บอกว่าคนทุศีลเน่าใน อย่าไปยุ่ง อย่าไปสนิทเดี๋ยวสิถืกเขากลืนเด๊ะส่วนพระพวกที่บารมีไม่แก่กล้าก็กรรมของเขาลละ แม่เราก็ตอบแทนแล้ว ด้วยการเอาลำโพงธรรมะสอนเจริญสติไปให้ฟัง จนเริ่มเจริญสติเป็นแม่ออกค้ำทั้งหลาย กับเครื่อญาติ เฮากะเอาให้แล้วพร้อมกับข้อร้องให้ฟังแล้วเพิลสิฟังซำได๋ เจริญสติเป็นละยังขึ้นอยู่กับเพิลแล้ว

เพิลสรรเสริญแต่พระที่เฮ็ดเวียกเฮ็ดงาน

เด๊ะ

พระที่ขยันปรารภความเพียรฆ่ากิเลส

เพิลบ่หยองเพิลบ่อสรรเสริญเด๊ะ

เพิลมองว่าขี้คร้านกะบอจัก

ถ้าแมนเปรียบใส่พระสูตร ธาตุนิสัยของคน

พ.ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอเห็นภิกษุกลุ่มนั้นไหมที่อยู่ตรงนั้น

ภ.เห็นพระเจ้าข้า

พ.ภิกษุกลุ่มนั้นชอบปรารภความเพียร

พ.ดูกรภิกษุทั้งหลาย

เธอเห็นภิกษุกลุ่มนั้นไหมที่อยู่ตรงนั้น

ภ.เห็นพระเจ้าข้า

พ.ภิกษุกลุ่มนั้นชอบทำการงาน

เห็นพระหนุ่มเฮ็ดหยังที่บอคือหมู่เฮ็ด แหวกแนว เฮ็ดบ่อคือหมู่มันเป็นบ้าผีแล้ว เฮ็ดให้เครือญาติเสียชื่อเสียหน้าแล้วบาดนิ

กูชื่อลอง เป็นมีศักดิ์เป็นลุง โอ้ยเสียหน้าเด้ๆ ไปเตือนไปว่ามันกะน้า

เป็นหยังคิอเป็นจังสี่

เป็นหยังติ ย้อนว่าปู่ถ่านพิลมักงาน

พระรุ่นหลังบวชมาบ่อรู้อีหยัง เห็นเถระเฮ็ดแบบนั้นกะเอาตาม

ไผบ้านเห็นกะ โอ้ พระตั้องแบบนี้ตั่วนิ

เห็นเฮ็ดงาน

ต้องเฮ็ดงาน ปิณโต หรือว่าสังฆทานนิ

จังสิมีผลมากมีอานิสงค์มาก

มันกะเลยเข้าใจผิดกันเมิ๊ดพวงเลย

อาจสิย้อนว่าเป็นมาแต่เจ้าอาวาสรุ่นก่อนพาเป็น ปู่ถ่านกะเลยถือเอาตาม คึจังพระสูตรนี่

ชาวบ้านเด๋ละ

ชาวบ้านกะอาจสิย้อนมักคะทายก รุ่นวังหันพาเฮ็ด กะใด เลยเป็นแนวนี่

รุ่นต่อไปกะสิเป็นแบบนี้ละ

โชคดีที่เฮา บอคือบ่อไหลตาม

เฮานิบ่อแมนคนที่มักเฮ็ดงานใช้กำลังปานใด เบิงจากนิ้วมือกะพอสิฮู้ อ่านหนังสือธรรมะเล่มหนึ่ง

ชื่อว่า เกมกรรม ให้ไปหาโหลดมาอ่านเด้อ

เพิลบอกว่า คนนิ้วน้อยคือคนที่บ่อค่อยมักงานที่ใช้มือเฮ็ดหนักๆ

แต่วาวิทยาศาตร์บอกว่า คนที่นิ้วมือนิ้วนางยาวกว่านิ้วชี้มาก แต่ไม่ยาวเท่ากันกับนิ้วกลาง

เป็นคนที่มีเซลล์ความเป็นผู้ชายเยอะ

และวิ่งเร็วมาก

ซึ่งก็เป็นแบบนั้นจริงๆ

สมัยตอนมัธยม เราเป็นคนไม่ค่อยชอบกีฬาเท่าไร่

แต่ชอบหลีกไปอยู่คนเดียวตามลำพัง

ไปนั่งอยู่ห้องใต้บันไดคนเดียว และก็ดูเข้ามาที่ความรู้สึกกลางอกที่ เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวว่าง เดี๋ยวโปร่งเดียวเบา

ก็ดูไปเฉยๆ แบบงงๆ ดูความรู้สึกตนแบบนี้มาตั้งแต่ตอนป.4 จำได้เลย

จำได้เลย วันนั้นกีฬาสี เราอยู่สีชมภู

เราไม่ไปแข่งกับเขา เขาจะเอาลงแข่ง

เราเลยไปลี่ที่บนต้นมะม่วงหน้าโรงเรียน

พอเขาแข่งเสร็จ ครูก็ประกาศให้นักเรียนทุกคนมารวมสี

จะแจกเหรียญทองเหรียญเงินให้ผู้ที่ อันดับหนึ่ง ตามแต่ละ รายการที่แข่ง

ถึงใครไม่ได้ลงแข็งก็จะแจกขนม

เราก็ดูความรู้สึกตัวเอง ไอ้ว่างๆนั่นแหละ

ที่อยู่กลางอก ไม่อยากลงไปร่วมมันวุ่นแท้ ก็เฉยอยู่บนต้นไม้คนเดียว

พอขึ้นมัธยม ม.1 ก็ดูความรู้สึกตนเองอีกนั้นแหละ

จนถึง ม.6 การดูความรู้สึกตนเองมันยิ่งแก่รอบ คือสติพัฒนาขึ้น มันมีแต่ชวนให้นั่งสมาธิ ไปอยู่กรุงเทพก็นั้งสมาธิ

ไปเก็บเงินช่วยลุงก็นั้งสมาธิ

ไปขายโอ่งก็นั้งสมาธิ

จนที่สุดบวช ก็มีปู่ป๊อกสอนนั้นสมาธิ

สอนพุธโท แล้วก็เอาจิตเกาะกับกาย

เราก็ทำตาม แต่ไม่ถนัดเลยอึดอึด

นั้งสมาธิพุธโท รู้ลม แบบนี้

ทำอยู่ประมาณ 5 วัน ก่อนนอน

จิตมันรวมเข้ามา ที่กาย

สงบมาก) แล้วก็มีตัวอะไรก็ไม่รู่ไต่ในผ้าสบง ยุกยิกๆ

จึงเอามือเปิดดู ไม่เห็นเลย

ก็เสียดาย ความสงบนั้น

ตอนนั้นไม่รู้ว่ส

(นี่คือ กายยานุปัสณา สอนบำเพ็ญฌาณ)

(ถ้าปู่ป๊อกสอน เวทนานุปัสนา

สุขก็รู้นะ ทุกข์ก็รู้นะ เฉยๆก็รู้นะ

เมื่อพ้น ๓ พรรษาแล้ว

เราจะพิจารณา ว่าควรอยู่หรือไม่ควรอยู่ เพราะการอยู่ในถิ่นอันสมควร

ธรรมดาบุคคลที่อยู่ในสถานที่อันควร ในมงคล๓๘ประการ ย่อมเจริญ

ถ้าเราชอบทำความเพียรเห็นภัยในสังสารวัฏปานนี้แล้ว เราก็ควรไปอยู่ในสถานที่ ที่เหมาะเฉพาะตนแก่การทำความเพียร

จะได้ไม่มีคน มากวน เกลียดเรามองเราว่าเป็นพวกจิตสกปก

ให้เป็นบาปเป็นกรรมแก่เขา

พระถิเห็นภัยในสังสารวัฏนั้นมีหน่อยคัก...

หลายครั้งหลายเถือ

เฮามักสิเว้ากับเจ้าของว่า

"มึงคึเกิดผิดยุคผิดสมัยแถะ"

คึบ่ไปเกิดในสมัยพุทธกาลพุ่น

ทันพระพุทธเจ้า ทันพระแท้

บ่แมนพระปลอม

ถิเพิลเป็นพระอรหันต์ พระอนาคามี พระสกิทาคามี

พระโสดาบัน

พระถิมีศีลแท้

มีหิริละอายในบาปทั้งหลาย พระที่มีจิตหมุนไปในทางปรารภความ เพียรเพื่อหลุดออกจากสังสารวัฏให้ได้ พาเฮาออกจากกามคุณ๕ บ่อได้ไปเกิดทันเพิลอยู่นำเพิลเลย

เป็นหยังๆ คือบ่อไปเกิดช่วงนั้น

มาเกิดเฮ็ดหยังยามนี้

ยามพระพากันหลง"ธรรม"

ธรรมของพระพุทธเจ้าที่

พาออกจากคุกสังสารวัฏ

บ่อประพฤติ สติปัฏฐานสี่ สัมมัปะธานสี่ อิทธิบาท๔ อินทรี๕ พละ๕ โพศฌง ๗ อริยมรรคมีองค์๘ บ่อประพฤติ

นี่คือธรรมที่พาออกจากโลก

เป็นธรรมะที่พระต้องปฏิบัติ

เฮาโพสนี้ เฮาละอาใจหลายเจ้าของหลาย เฮาอยากหลุดพ้นแฮง

แต่เฮาบอกผู้อื่นบอได้ มันบอกยาก เขาสิวาเป็นบ้าผู้เดียวเมิดวัด หัวสำกะปอมนิ

บอมีไผ๋เข้าใจเฮา

ว่าจิตเฮานิมันเป็นจังใด๋

มีแต่ครูบาอาจารย์ที่อยู่อุบลถอดจิตมาสอน นี่คือเพิลเข้าใจเฮา

แต่ละมื้อจิตมันปรุงแต่ง"

ไปๆไปยุป่าช้า

ไปยุภูไปยุเขาไป ไปอยู่หม่องที่สงบบอมีคนกวน

ปรารถความเพียรให้มันหลุดจากอาสวะกิเลส คนที่เห็นอริยสัจได้นิ นั่นคือคนที่เคยสร้างบารมีมาแล้วหลายภพหลายชาติเป็นอสงไขเลย

จังสิมาเห็นได้ ควรสิปรารภความเพียร

ให้ยิ่งขึ้นไปอีก อย่าไปสนคนตาบอดบอเห็นภัย งานที่เกี่ยวกับย้ายธาตุ๔ทั้งหลายอย่าไปยยุงกับมัน เอาแค่เลี้ยงกายเลี้ยงใจกะพอ

สิไปหรือบ่อไป ไปเด้อๆ

สิว่าเฮ็ดหยัง สัทธา อะคารัสมา อะนะคาริยัง ปัพพะชิตา

"เราเป็นผู้ออกจากเรือนแล้วไม่เกี่ยวข้องด้วยเรือน" เพื่อการทำที่สุดแห่งกองทุกข์

วาแล้วบอเฮ็ด วาหาหยัง

เฮาด่าเจ้าของ

เฮ้อ... เฮาเบื่อหลาย บ่ออยากมาเกิดอีกแล้ว

ไผ๋อยากเกิดกะซางเขาละ ไผ๋อยากถ่าพระศรีอารย์กะแล้วแต่เขาละ

อีกหลายล้านปี พระพุทธเจ้าองค์หน้าสิมาตรัสรู้ สอนธรรมะที่พาออกจากโลก

สอนกะสอนคือกันกับพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน

แต่ถ้าเจ้าไปเกิดในนรก หรือว่าหลุดไปเกิดอยู่จักวาลอื่น แฮงไกลธรรมของพระพุทธเจ้าเด้อ

ผู้ที่ไกลธรรมะของพระพุทธเจ้า

เอินว่ามิจฉาทิฏฐิ ตายแล้วสิลงนรก หรือเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน

นึกถึงพระสูตร ถ้าหาคนที่เสมอด้วยหิริโอตตัปปะในศีลบอได้ ในทางจิตกะบ่อได้ ในทางปัญญาเห็นขันธ์เกิดดับกะบ่อได้ เธออย่าอยู่ตรงนั้นนะ ให้ไปผู้เดียวโล้ด คือช้างป่ากังฆะ แล้วอย่าเฮ็ดบาปทั้งปวง

ครูบาอาจารย์ บอกว่าคนทุศีลเน่าใน อย่าไปยุ่ง อย่าไปสนิทเดี๋ยวสิถืกเขากลืนเด๊ะ

ส่วนพระพวกที่บารมีไม่แก่กล้า

ก็กรรมของเขาลละ แม่เราก็ตอบแทนแล้ว ด้วยการเอาลำโพงธรรมะสอนเจริญสติ

ไปให้ฟัง จนเริ่มเจริญสติเป็น

แม่ออกค้ำทั้งหลาย กับเครื่อญาติ เฮากะเอาให้แล้วพร้อมกับข้อร้องให้ฟังแล้ว

เพิลสิฟังซำได๋ เจริญสติเป็นละยัง

ขึ้นอยู่กับเพิลแล้ว

__________________

แผนที่ วัดสวนสันติธรรม

วัดสวนสันติธรรม ตั้งอยู่ที่ อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี เวลาแสดงธรรม ๗.๐๐ – ๑๐.๐๐ น. ตรวจสอบวันเปิด-ปิดของวัดสวนสันติธรรม และวันที่หลวงพ่อแสดงธรรมนอกสถานที่ได้ที่หน้าปฏิทินธรรม หรือโทรศัพท์ 081-557-9878 ทั้งนี้ไม่ควรสอบถามก่อนวันเดินทางนานเกินไป เพราะพระอาจารย์อาจมีกิจฉุกเฉินได้เสมอ

ข้อแนะนำ

สวนสันติธรรมเปิดให้เข้าฟังธรรมตามวันที่กำหนด ประตูเปิดประมาณ ๖.๓๐ น. เริ่มเทศน์ ๗.๓๐-๘.๐๐ น. (พักฉันเช้า) และเทศน์ต่อเวลา ๘.๔๐-๑๐.๐๐ น. ทางสวนสันติธรรมมีกิจของสงฆ์ที่จะต้องกระทำ จึงขอความกรุณาให้มาในช่วงเวลา ๖.๓๐-๑๐.๐๐ น. เท่านั้น (หมายถึงพระอาคันตุกะที่ไม่ได้นัดหมายและญาติโยมที่ไม่มีหน้าที่ด้านภารกิจกับทางสวนฯ)

โปรดงดรอตักบาตรหน้าประตูสวนสันติธรรม หากมีความประสงค์จะร่วมถวายภัตตาหาร ควรไปถึงก่อนเวลา ๗.๑๕ น. เพื่อเตรียมจัดภัตตาหารให้ทัน

ควรไปเพื่อศึกษาการเจริญภาวนาตามหลักสติปัฏฐาน ๔ หรือตามหลักการดูจิตเป็นสำคัญ

ขอให้รักษาเวลาในการอยู่ฟังธรรมตามเวลาที่กำหนดไว้เท่านั้น

โปรดระวังเรื่องการรบกวนระหว่างการแสดงธรรมและขอความกรุณาอย่าบันทึกภาพในขณะแสดงธรรม

_________________

เรวฺโต

_______________

พระฌานฤทธิ์ เขมจาโร 4

3110100886471

พระบุญเลิศ รตฺนโชโต 23พรรษา

2482 -2558

-2400 -82 -2500 -58

30ปีบอย

______________

วัจฉะ ! ผู้ใดห้ามผู้อื่นซึ่งให้ทาน

ผู้นั้นชื่อว่าเป็นอมิตร ผู้ทำอันตรายต่อสิ่ง ๓ สิ่ง คือ

ทำอันตรายต่อบุญของทายก (ผู้ให้ทาน),

ทำอันตรายต่อลาภของปฏิคาหก (ผู้รับ),

และ ตัวเองก็ขุดรากตัวเองกำจัดตัวเองเสียตั้งแต่แรกแล้ว.

วัจฉะเอย ! ผู้ที่ห้ามผู้อื่นซึ่งให้ทาน

ชื่อว่าเป็นอมิตร ผู้ทำอันตรายสิ่ง ๓ สิ่งดังนี้แล.

วัจฉะ ! เราเองย่อมกล่าวอย่างนี้ว่า

“ผู้ใดเทน้ำล้างหม้อ หรือน้ำล้างชามก็ตาม ลงในหลุมน้ำครำ

หรือทางน้ำโสโครก ซึ่งมีสัตว์มีชีวิตเกิดอยู่ในนั้น ด้วยคิดว่า

สัตว์ในนั้นจะได้อาศัยเลี้ยงชีวิต ดังนี้แล้ว เราก็ยัง

กล่าวว่า "นั่นเป็นทางมาแห่งบุญ" เพราะการทำแม้เช่นนั้น

ไม่ต้องกล่าวถึงการให้ทานแก่มนุษย์ด้วยกัน” ดังนี้...

อีกอย่างหนึ่ง เรากล่าวว่าทานที่ให้แก่ผู้มีศีล เป็นทานมีผลมาก.

ทานที่ให้แก่ผู้ทุศีล หาเป็นอย่างนั้นไม่.

และ ผู้มีศีลนั้นเป็นผู้ละเสียซึ่งองค์ ๕ และ ประกอบอยู่ด้วยองค์ ๕.

ละองค์ห้า คือ ละกามฉันทะ ละพยาบาท

ละถีนมิทธะ ละอุทธัจจกุกกุจจะ ละวิจิกิจฉา.

ประกอบด้วยองค์ห้า คือ ประกอบด้วยกองศีลชั้นอเสขะ (คือชั้นพระอรหันต์)

ประกอบด้วยกองสมาธิชั้นอเสขะ ประกอบด้วยกองปัญญาชั้นอเสขะ

ประกอบด้วยกองวิมุตติชั้นอเสขะ ประกอบด้วยกองวิมุตติญาณ

ทัสสนะชั้นอเสขะ.

เรากล่าวว่าทานที่ให้ในบุคคลผู้ละองค์ห้า และประกอบด้วยองค์ห้า

ด้วยอาการอย่างนี้ มีผลมาก ดังนี้.

อํ. ๒๐/๒๐๕/๔๙๗...... อ่านต่อได้ที่:https://www.gotoknow.org/posts/547669

____________

เมื่อทราบว่าบุญเท่านั้นที่จะทำให้มาเป็นมนุชั้นสูงระดับมนุษย์ได้เลย

บุญนามธรรมในทางดี บาปนามธรรมในทางร้าย

ถ้าเรารู้ว่าการทำดีธรรมชาติจะให้ผลออกมาเป็นเป็นยังไง ธรรมชาติจะตกรางวัลที่ดีให้อย่างสุดซึ่งอย่างไร

และ

ถ้าเรารู้ล่วงหน้าแน่ๆว่าการทำบาปธรรมชาติจะให้ผลออกมาเป็นยังไง

ธรรมชาติของกรรมบาปจะให้ผลแสบเผ็ดร้อนยังไง

รับประกันเราก็จะทำแต่ความดีทั้งวันทั้งคืนโดยไม่พักสักนาทีเดียว

แย่ตรงที่ว่าในทางปฏิบัติแล้ว ธรรมชาติมักจะบีบให้เรารู้สึกว่า ต้องไม่รักษาศีล เท่านั้นจึงจะได้อะไรดีๆมา เช่น

ไม่รักษาศีลถึงจะมีสิทธิ์สะใจทำร้ายคนที่ทำร้ายเราหรือศรัทตรูที่เราเคียดแค้น

หุบข้าวของๆคนอื่นมาเป็นของตน

เติมเต็มความฝันที่จะได้เสพสม กับลูกเขา เมียใคร

โล่งใจที่ได้โกหกเอาตัวรอด

มีสิทธิ์ที่จะได้กินเหล้าเมายาฮาเฮกับเพื่อนๆ

เท่านั้นไม่พอในโลกที่มีการเห็นแก่ตัวเป็นใหญ่ การรักษาศีลดูเหมือนเป็นการดักดานของคนโง่เพราะต้องเสียผลประโยชน

์เช่น

1รักษาศีลแล้วต้องปล่อยให้ศรัตูลอยนวน

2รักษาศีลแล้วไม่มีทางได้ในสิ่งที่เกินกำลังซื้อหา

3รักษาศีลแล้วต้องเอาแต่น้ำลายหกมองดูคนมีเจ้าของ

4รักษาศีลแล้วเสียประโยชน์จากการพูดความจริง

5รักษาศีลแล้วเข้าสังคมที่นิยมแอลกหอได้ย้าก

เมื่อภาพชีวิตในปัจจุบันมันเป็นแบบนี้

เรามักจะถามตัวเองว่า จะรักษาศีลไปเพื่ออะไร

หากเหตุผลไม่ดี ทุกคนย่อมพ่ายแพ้ต่อกิเลส

ไม่อยากฝืนใจต้านทานแรงขับดันทางธรรมชาติ หรือแม้รักษาศีลสำเร็จก็ไม่อยากจะชมตัวเองว่าฉลาดเลย

แต่ถ้ามองอีกมุมหนึ่ง

แค่การทำผิดที่กายก็เปื่อนที่ใจได้แล้ว

หากมาลงลายละเอียดเป็นข้อๆว่า ทำผิดแต่ละข้อ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย

การการปลงชีวิตสัตว์ให้ตกล่วงไปนั้น

ถ้าใครทำมากแล้วชาชินแล้วเชี่ยวชารแล้ว

ย่อมเป็นเหตุให้ไปสู้ในนรกหรือหปสู้กำเนิดสัตว์เดรัจฉานหรือไปสู่เปรตวิสัย

ผลแห่งการปลงชีวิตสัตว์ให้ตกล่วงไป สถานเบาที่สุดเมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์

ทำให้เป็นผู้มีอายุน้อยเมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์

____________________

เด็กที่ไม่มีความสุขในชีวิต---->พ่อแม่

พ่อแม่----->เด็ก

วิญญาณดี----->ครรณมารดา

บุญ----->ดี บาป----->ร้าย

~บุญ---->สวรรณ บาป----->นรก

xปัจจุบัน

_________

เรื่องมีว่าเหล่าเดียรถีย์เกิดความริษยา ที่เห็นพระพุทธเจ้ามีบุคลลเลื่อมใสศรัทธาเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก ทำให้ลาภสักการะของพวกตนน้อยลง จึงหาทางทำลายพระเกียรติคุณของพระพุทธเจ้า ด้วยการใช้นางจิญจมาณวิกา สาวิกาของพวกตน เป็นผู้ดำเนินการตามอุบาย กล่าวคือในตอนเย็น ขณะที่เหล่าชนกำลังเดินทางกลับเข้าเมือง ก็ให้นางเดินสวนทางออกไป ตอนเช้าขณะเหล่าชนเดินทางออกจากเมือง ก็ให้นางเดินสวนทางกลับเข้ามา

ทำเช่นนี้เป็นประจำ จนชาวเมืองเกิดความสงสัย ถามว่านางออกไปนอกเมืองทุกเวลาเย็นด้วยเหตุอันใด นางตอบว่า เราออกไปตามความประสงค์ของพระสมณะโคดมผู้เป็นศาสดาของพวกท่าน และพำนักอยู่ในพระคันธกุฏีในพระเชตวัน เวลาล่วงมาหลายเดือน นางจิญจมาณวิกาจึงนำท่อนไม้มาผูกติดเอว สวมเสื้อคลุมทับไว้

ทำประหนึ่งว่าตนกำลังมีครรภ์เดินเข้าไปหาพระพุทธเจ้าในพระเชตวันวิหาร ท่ามกลางบริษัทที่กำลังพระธรรมเทศนา กล่าววาจาตู่พระพุทธเจ้าว่า เป็นผู้ที่ทำให้นางตั้งครรภ์ พระพุทธเจ้ามิได้โต้ตอบแต่ประการใด ทำให้ชนบางกลุ่มในที่นั้นเกิดความสงสัย คิดว่าหากไม่เป็นความจริง นางคงมิกล้ากล่าววาจาเช่นนี้ต่อหน้ามหาชนเป็นอันมากแน่นอน

พระอินทร์ทราบความ จึงแปลงร่างเป็นหนูไปกัดเชือกที่นางผูกเอวไว้ขาดออก ท่อนไม้หลุดลงมาทับเท้าของนางจนหลังเท้าแตก เหล่าชนในพระเชตวันวิหารเห็นเหตุการณ์เช่นนั้น พากันขับไล่นางออกไป เมื่อพ้นประตูวิหาร นางก็ถูกเปลวเพลิงนรกฉุดลงไปสู่อเวจีมหานรก..... อ่านต่อได้ที่:https://www.gotoknow.org/posts/223160

____________________

เป็นผู้กินอาหารด้วยความติดใจในรส

และทำกรรมอันเป็นบาปไว้ในโลก

เมื่อตายไปแล้ว ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งสัตว์เดรัจฉาน

จะกล่าวให้ถึงความทุกข์ที่เป็นสัตว์เดรัจฉานไม่ใช่ทำได้ง่าย

"โดยสมัยนั้นแล..นาคตัวหนึ่งอึดอัดระอา.. เกลียดกำเนิดนาค นาคนั้นมีความดำริว่า ด้วยวิธีอะไรหน่อ เราจึงจะพ้นจากกำเนิดนาค

และกลับได้อัตภาพมนุษย์เร็วพลัน

ครันแล้วได้ดำริต่อไปว่า

"สมณะเชื่อสายศากยะบุตรเหล่านนี้แลเป็นผู้ประพฤธรรม ประพฤสงบ ประพฤธรรม

กล่าวแต่คำสัจ มีศีล มีกัลญาณะธรรม

หากเราจะบวชในสำนักเชื่อสายศากยบุตร

ด้วยวิธีเช่นนี้

เราก็จะพ้นจากกำเนิดนาคและกลับได้อัตภาพมนุษย์เร็วพลัน

ครั้นแล้วนาคนั้นจึงแปลกายเป็นชายหนุ่ม แล้วเข้าไปหาภิกษุทั้งหลายขอบรรพชา

ภิกษุทั้งหลายจึงให้เขาพรรพชาอุปสมบท

สมัยต่อมาพระนาคนั้นอาศัยอยู่ในวิหารสุดเขตกับภิกษุรูปหนึ่ง

ครั้นปัจจุสมัยคือเวลาเช้ามืดภิกษุรูปตื่นนอนแล้วออกไปเดินจงกลมอยู่ข้างนอกในที่แจ้ง

ครั้นภิกษุรูปนั้นออกไปแล้ว พระนาคนั้นก็วางใจจำวัด..."วิหารทั้งหลังเต็มไปด้วยงู ขนดยืดออกไปทางหน้าต่าง

ครั้งภิกษุรูปนั้นเดินจงกลมเสร็จแล้วกลับมาวิหาร พลักบานประตูด้วยตั้งใจว่าจะเข้าวิหาร..

ก็เห็นวิหารทั้งหลังเต็มไปด้วยงู เห็นขนดยื้นออกไปทางหน้าต่าง

ก็ตกใจจึงร้องเอ๊ะอะขึ้น..

ลำดับนั้น ภิกษุทั้งหลายพากันวิ่งเข้าไป แล้วได้ถามภิกษุรูปนั้นว่า

ภิกษุที่วิ่งเข้ามา: อาวุโส ท่านร้องเอะอะไปทำไม..

ภิกษุหนึ่ง: อาวุโสทั้งหลาย..วิหารทั้งหลังเต็มไปด้วยงู ขนดยื้นออกไปทางหน้าต่าง

ขณะนั้นพระนาคนั้นได้ตื่นขึ้นเพราะเสียงนั้น แล้วนั้งอยู่บนอาสนะของตน

และภิกษุทั้งหลายถามว่า... "อาวุโสท่านเป็นใคร"

ภิกษุนาค: ผมเป็นนาคครับ

ภิกษุทั้งหลาย: อาวุโสท่านได้ทำเช่นนี้เพื่อประสงค์อะไร..

=พระนาคนั้นจึงแจ้งเนื้อความนั้นแก่ภิกษุทั้งหลายให้ทราบ"

ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแก่พระผู้มีพระภาค

ลำดับนั้นพระผู้มีพระภาครับสั่งให้ประชุมภิกษุสงฆ์ เพราะด้วยเหตุนั้น

แล้วทรงประทานพระพุทโอวาสแก่นาคนั้น

"พวกเจ้าเป็นนาค มีความไม่งดงามในธรรมะวินัยนี้

เป็นธรรมดา ไปเถิดเจ้านาค จงไปรักษาอุโบสถในวันที่ 14 ที่ 15 และที่ 8 แห่งปักนั้นแหละ

ด้วยวิธีนี้เจ้าจะพ้นจากกำเนิดนาค และจะกลับได้อัตภาพเป็นมนุษย์เร็วพลัน

ครั้งนาคนั้นได้ทราบว่า ตนมีความไม่งอกงามในธรรมะวินัยนี้เป็นธรรมดา ก็เสียใจรั่งน้ำตา ส่งเสียงดังแล้วหลีกไป..

ลำดับนั้นพระผู้มีพระภาครับสั่งกับภิกษุทั้งหลายว่า..

ภิกษุทั้งหลายเหตุแห่งความปรากฏตามสถาพของนาคมีสองประการคือ

1เวลาเสพเมถุนธรรมกับนาคนาคผู้มีขาติเสมอกัน

2เวลาวางใจนอนหลับ

ภิกษุทั้งหลายอนุปสัมบันคือสัตว์เดรัจฉาน ภิกษุไม่พึงอุปสมบท ที่อุปสมบทแล้วให้สึกเสีย

เมื่อก่อนพวกเราเคยกระทำกรรมทั้งสอง ที่ทำให้มาเป็นนาค

__________________

หักไม้มินบักเขือ พายเรื่อยน้ำเข้าม่า

น้ำสิท่วมฟ้า ปลาสิกินดาว

_____________

มีเพียง2สิ่งเท่านั้นที่หาจุดสิ้นสุดไม่ได้

คือจักรวาล กับ ความโง่ของมนุษย์

แต่ข้าพระเจ้าไม่มั่นใจกับสิ่งแรก

_______________

ศาลพระภูมิ

_____________

สังสารวัฏน่ากลัวมาก..

พวกเทพพวกพรหม พวกเทวดาเทพบุตรเทพธิดา มนุษย์ อมนุษย์ เขากลัวสังสารวัฏมาก รวมถึงหลวงพี่ด้วยกลัวมาก

จะขอเล่าให้ฟังมันน่ากลัวยังไง

ก่อนอื่นอยากให้เข้าใจคำว่า

(ความตาย)ก่อน

คำว่าตาย แปลว่า เกิด ก็ได้

(แต่คนเขาไม่ใช้ ก็เลยต้องแบบตายก็คือตาย เกิดก็คือเกิด)

สังสารวัฏมันคือ การเกิดที่ไม่สามรถหยุดได้ สมมุติเราตายปุ๊บ เราเกิดใหม่ต่อทันที ไม่มีการรอคอยภพ

ตอนนี้สัตว์นรกเขาได้อัตภาพสัตว์นรก

เขาตายปุ๊บเกิดต่อในภพนรกเป็นสัตว์นรกทันที