บทความธรรมะ
#สงสารผู้จะไป สงสารผู้จะมา#
สงสารผู้จะไป คือ มนุษย์ทุกคนที่เห็นๆกันอยู่นี้
ทั้งอยู่ในฐานะต่ำไปจนถึงฐานะสูง
ที่กำลังใกล้ความตายเข้าไปทุกลมหายใจ
บุญบารมีก็ไม่รู้มีแค่ไหนที่ใจ
หรือมีแต่ใจที่แห้งแล้งไม่มีบุญกุศลล่อเลี้ยงให้สว่างบ้างเลย
มีแต่บาปปกคลุมไว้มืดตึ๊ดตื๋อ มองไม่เห็นเลยว่า ตนเองเคยรักษาศีล มองไม่เห็นเลยว่า ตนเองเคยทำทาน...
ภาวนา
ตายแล้วก็ไปแบบมืดฟ้ามัวดิน.. เหมือนนกตาบอด
สงสารผู้จะมา ก็คือ
เทพยดาทั้งหลายในครั้งอดีต ที่ไปอยู่เสวยบุญเก่านานแล้ว ที่ตอนนี้กำลังจะทยอยกันจุติ
ลงมาเกิดด้วยอำนาจสิ้นบุญกรรมเป็นต้น
มาเกิดใส่ยุคที่ ส่วนมากสภาพของมนุษย์ทั่วไป
กำลังทำ ,อทินนาทานา ,ปาณาติบาต ,มุสาวาท(อย่างจงใจ) ปิสุณาวาจา(ส่อเสียด) กาเมสุมิจาร ,ผรุสาวาจา(พูดจาหยาบคาย) สัมผัปปลาปะ (พูดเพ้อเจ้อ) อภิฌา ,พยาบาต มิจฉาทิฏฐิ, อธรรมราคะ(ความกำหนัดในฐานะไม่ชอบธรรม) ,วิสมโลภะ(ความโลภไม่เลือก) ,มิจฉาธรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น