จิต ติดสภาวะ "ว่าง"
.....
อยากจะกักขังสภาวะ "ว่างๆ" นี่ไว้ไม่ให้ไปไหน แต่มันขังไม่ได้
พอสภาวะอื่นมาเกิดแทนสภาวะในปัจจุบัน(ที่ว่างๆ)
ก็ขัดเคืองไม่ชอบไม่พอใจ
ก็มีตัณหาอยากจะประสบสภาวะอันเดิม(สภาวะว่าง)
ก็กังวลดิ้นรนฟุ้งซ่านร้อนใจ อยากให้มันหายไป แต่ว่ามันไม่ได้ดั่งใจนิ
เพราะโลกรูปนามไม่เคยคงที่มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ถ้าคนที่หนึ่ง ติดสมาธิแบบที่๑ ย่อมมีโอกาสเป็นแบบนั้น เพราะสมาธิเสื่อมความว่างก็หายไป
แต่ถ้าคนที่สอง มีสมาธิแบบที่๒ คือลักขณูปัชนิฌาน
แม้ความว่างหายไป ก็จะมีปัญญาเข้าใจสภาวะ ว่าต้องเป็นแบบนี้แหละ
"สภาวะใดๆนั้นย่อมไม่เที่ยง"
##คนที่หนึ่งเขาหารู้ไม่ว่า นั่นมันเรื่องธรรมดาของครู
ที่จะต้องเอาอุปกรณ์มาสอนชี้ให้เห็นอยู่เสมอ ครูอนิจจัง ครูทุกขัง ครูอนัตตา
จะชี้สอนอยู่เสมอว่า สภาวะอาการใดๆ ทั้งอาการความสงบ ทั้งอาการความว่าง ทั้งอาการความไม่ว่าง ทั้งอาการเสื่อม
ทั้งอาการเจริญ ทั้งอาการฟุ้งซ่าน
ทั้งอาการหดหู่ ทั้งอาการลังเลสงสัย
ทั้งอาการมีราคะมาก กลาง น้อย
ทั้งอาการมีโทสะน้อย กลาง มาก
ทั้งอาการกลัวมาก กลัว น้อย
ทั้งอาการโลภมาก โลภกลาง โลภน้อย
และสัพพะสภาวะ
มันเป็นไตรลักษณ์นะท่านผู้สืบอริยะวงค์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น