ลึกๆแล้ว จิต มันก็รู้ว่า ร่างกายนี้เป็นสิงสกปกโสโครก
ทั้งกายคนอื่น ทั้งกายนี้
แต่ที่มันยังมีฉันทราคะในกายนี้อยู่
มันเพราะอะไรหนอ
ก็มันยังพอใจ ในรูปทรงสันฐานที่ตาเห็น
มันยังพอใจ กลิ่นที่มันได้ดม
มันยังพอใจกำหนัด ในเสียงที่มันได้ฟังได้ยิน
มันยังกำหนัดพอใจ ในรสที่มันได้ลิ่ม
มันยังกำหนัดพอใจ กับโผฏฐัพพะสัมผัส
ที่มันได้รู้
มันไม่พิจารณา ให้รูปทรงสัญฐานบิดเบี้ยว
เจ้ากับพระสูตรที่พระพุทธเจ้าตรัส
ว่า
รูปที่น่าพอใจ มันจะฉุดเอาตาภิกษุไปด
ู...จนถึง โผฏฐัพพะ
และที่สุดคือ ธรรมารณ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น