หม่อมนิมักไปหาลี้?
้
ตอบ:เฮาบ่ได้ไปหาลี้ไผ๋
แต่เฮาหาหมองสงบ เจริญสติปัฏฐานสี่พิจารณาธรรม
แล้วกะเฮาบ่อได้เบียดเบียนไผ๋
เฮาตะลุตนเจ้าของ ย่านเจ้าของบ่อพ้น
คนในโลกนี่ หลงเปือกหุ้มวิญญาณ
เห็นเปือกหุ่มวิญญาณก้อนนี้ มันขาวงาม
มันหล่อรูปทรงดี
กะเลยพากันหลงเปลือก นี่คือธรรมของปุถุชน
ส่วนธรรมของพระอรหันต์นั้น
มีแต่สอนให้มองเป็นภาพเร็ว
สปีดเร็วที่สุด เท่าที่เร็วใด้
เห็นเจ้าของตอนคลอดออกมาจากอวัยวะเพศ เห็นตอนเด็ก เห็นตอนวัยรุ่น เห็นตอนเป็นผู้ใหญ่ เห็นตอนเจ้าของชร่า
เห็นตอนเจ้าของตีงร่างกายบ่อใด้
เห็นตอนเจ้าของกำลังสิขาดใจตายอยู่กับหมอง เห็นตอนร่างกายล่วงลงมาทับพื้นดิน
เห็นตอนร่างกายมันบวมเละตุ้มเป๊ะ
เห็นตอนหนอนมาจ๋อร่างกายเนื้อหนังที่เละตุ้มเป๊ะ
เห็นตอนเหลือแต่กระดูก
เห็นตอนกระดูกมันหักพัง เป็นท่อนน้อยท่อนใหญ่กองกัน
เห็นตอนกระดูกค่อยๆผุเสื่อมเป็นเม็ดเหมือนเม็ดทราย
เห็นตอนลมกำลังจะมา
เห็นตอนลมพัดกองกระดูกที่ละเอียดเหมือนเม็ดทรายนั้นหายไปกับสายลม เห็นว่ากายนั้นเป็นอนิจจังไปแล้ว
เห็นว่า เศษฝุ่นกระดูกที่ลมได้พัดไปนั้น
บางส่วนพัดไปตกที่น้ำบ้าง บางส่วนพัดตกลงที่พื้นดินบ้าง
บ้างส่วนพัดไปตกใบไม้บ้าง
เห็นว่ามีปลาใหญ่ปลาเล็ก มากินเศษกระดูกนั้น
เห็นว่ามีคนมาเก็บใบไม้ใบที่ติดเศษฝุ่นกระดูกนั้นไป
เห็นว่ามีพ่อค้าปลามาจับปลา
สองตัวนั้นได้
เห็นว่าพ่อค้าเอาไป ให้เมียทำอาหาร
เห็นว่าผู้หญิงที่เก็บใบไม้นั้น คือเมียพ่อค้าปลา กำลังล้า
นี้คือธรรมของพระอรหันต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น