... มาถึงตอนนี้มีเรื่องแปลก ๆ ที่ไม่น่าจะมีได้ แต่ก็ได้มีแทรกขึ้น

พระมงคลชัย กิตติโสภโณ อย่าหลงวิบากเด้อ

22 ก.ค. 2016

... มาถึงตอนนี้มีเรื่องแปลก ๆ ที่ไม่น่าจะมีได้ แต่ก็ได้มีแทรกขึ้น

ในวงกรรมฐานมาแล้ว

สมัยท่านพักอยู่ในเขาที่เชียงใหม่ จึงขออภัยเขียนไว้บ้างตามที่

ได้ยินมา

เพื่อเป็นข้อคิดและเป็นคติเตือนใจแก่ชาวเรา ต่างก็กำลังตกอย

ู่ในภาวะทำนองเดียวกัน

เรื่องนี้คิดว่า เป็นเรื่องกรรมกันโดยมาก บรรดาที่ได้ทราบกัน

ในวงใกล้ชิด

มีท่านพระอาจารย์มั่น เป็นต้น ผู้ให้ข้อวิพากษ์วิจารณ์ เรื่องนี้พอ

ได้เป็นข้อคิดตลอดมา

พระอาจารย์รูปหนึ่งซึ่งเคยอยู่กับท่านอาจารย์มั่น เล่า

ให้ฟังว่า

บ่าย ๆ วันหนึ่งท่านกับพระอีกรูปหนึ่งไปอาบน้ำที่แอ่งหิน

ใกล้กับหนทางไปไร่ไปสวนของชาวบ้านแถบนั้น

แต่อยู่ห่างไกลจากหมู่บ้านมาก

ขณะลงอาบน้ำ เผอิญมีพวกสีกามาจากไร่ เดินผ่านมาที่ตรง

นั้น

ซึ่งแต่ก่อนไม่เคยมีเลย พอพระรูปนั้นเจอเข้า

จิตก็เกิดแปรปรวนขึ้นมาทันทีทันใด โดยไม่ทันได้มีส

ติยับยั้งเอาเลย

จึงเกิดเป็นไฟราคะตัณหาเผาลนตัวเองขึ้น

ในขณะนั้นและร้อนสุมอยู่ตลอดไป

พยายามแก้ไขเท่าไรก็ไม่ตก ทั้งกลัวท่านอาจารย์

จะทราบก็กลัว

ทั้งกลัวเจ้าตัวจะเสียไปเพราะเรื่องนี้ก็กลัว เลยทำให้พระรูปน

ั้นตั้งตัวไม่ติด

นับแต่ขณะนั้นไปถึงกลางคืน จนตลอดคืนที่พิจารณากันอยู่อย่า

งไม่หยุดยั้งลดละ

เพราะความไม่เคยเป็นมาก่อนเลย เพิ่งมาเจอเอาขณะนั้น ท่าน

จึงรู้สึกเป็นทุกข์มาก

ในคืนนั้นท่านอาจารย์ก็พิจารณาทราบเช่นกันว่า

พระรูปนี้ไปเจอเอาของดีเข้าแล้ว

กำลังเกิดความกระวนกระวายด้วยความรักและความกลัว

ตลอดคืนมิได้หลับนอน ด้วยความพยายามแก้ไขอย่างสุดกำลัง

ตื่นเช้าขึ้นมาท่านก็มิได้ว่าอะไร เพราะทราบว่าเจ้

าตัวกำลังกลัวท่านมากแล้ว

ถ้าไปว่าเข้า เดี๋ยวเกิดเป็นอะไรไปก็ยิ่งจะแย่เข้าไปอีก

ท่านแสดงอาการยิ้มต่อพระองค์นั้นขณะที่มาพบกันตอนเช้า

ดูอาการของเธอทั้งอายทั้งกลัวท่านมากแทบตัวสั่น

ท่านก็ทำอาการเป็นไม่รู้ไม่ชี้เฉย ๆ ไปเสีย

พอถึงเวลาบิณฑบาต ท่านเลยหาอุบายพูดเพื่ออะไรก็ยาก

จะเดาได้ถูก

ว่าท่าน…..กำลังเร่งภาวนาอย่างเอาจริงเอาจัง

จะเร่งต่อไปไม่ต้องไปบิณฑบาตก็ได้ ไปแต่พวกเราก็ยังได้

พระเพียงองค์เดียวจะเลี้ยงไม่ได้อย่างไร ท่านอยากภาวนาต่

อก็ไปภาวนาเสีย

ภาวนาเผื่อหมู่คณะด้วยนะ แต่ท่านมิได้มองดูพระรูปนั้นเลย

เพราะท่านทราบดียิ่งกว่าพระรูปนั้นจะทราบเรื่องของตัวอยู่

แล้ว

ว่าแล้วท่านก็นำหมู่คณะออกบิณฑบาต ส่วนพระรูปนั้นก็จำใจ

เข้าทางจงกรมทำความเพียร

ทั้งนี้ท่านทำเพื่ออนุเคราะห์พระที่เป็นขึ้นด้วยความบังเอิญ

ไม่มีเจตนา

แต่สุดวิสัยจะห้ามได้ ท่านก็ทราบว่าพระรูปนั้นพยายามอ

ยู่อย่างเต็มใจที่จะแก้เรื่องของตัว

จึงต้องหาอุบายช่วยด้วยวิธีต่าง ๆ โดยมิให้กระทบกร

ะเทือนจิตใจเธอแต่อย่างใด

เวลากลับจากบิณฑบาตมาถึงที่พักแล้ว ก็พร้อมกันจัดอาหาร

ใส่บาตรเธอ

และสั่งให้พระไปนิมนต์เธอมาฉัน หรือจะฉัน ณ ที่อยู่ของตนก็ไ

ด้ตามแต่สะดวก

พอทราบเธอก็รีบมาฉันร่วมหมู่คณะ ขณะเธอเดินมาท่านก็ทำ

เป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่มอง

แต่พูดอย่างนิ่มนวลอ่อนหวาน เพื่อประสานใจที่เป็นรอยร้าวตลอ

ดมานั้น

ไม่ปรารภเรื่องที่จะทำให้เสียใจใด ๆ เลย

แม้เธอจะมาฉันร่วมหมู่คณะ แต่ก็ฉันได้นิดเดียว พอเป็นพิธีไม่ให

้เสียมรรยาทเท่านั้น

วันนั้นพระที่อยู่ด้วยกันสองรูปคือรูปที่เล่านี้ด้วย เพราะแต่ก่อนท่า

นยังไม่ทราบเรื่อง

พากันเกิดความสงสัยโดยคิดว่า แต่ก่อนท่านอาจารย์

ไม่เคยทำอย่างนี้กับใครเลย

แต่มาคราวนี้ท่านทำไมถึงทำอย่างนี้กับท่าน……นี้

ชะรอยท่านคงภาวนาดีแน่ ๆ

ท่านถึงได้ช่วยสนับสนุน พอได้โอกาสก็แอบไปหาท่าน…..นั้น

ถามถึงการภาวนาว่า ท่านอาจารย์ว่าท่านกำลังเร่งควา

มเพียรจึงไม่ให้ไปบิณฑบาต

แต่ท่านมิได้บอกว่าท่านภาวนาดี

ที่นี่การภาวนาท่านเป็นอย่างไรบ้าง นิมนต์เล่าให้ผมฟังบ้าง

พระรูปนั้นก็ยิ้มแห้ง ๆ แล้วตอบว่าผมจะภาวนาดียังไง

ท่านอาจารย์เห็นคนจะตายท่านก็ทำท่าช่วยเสริมไป

ตามอุบายแห่งความฉลาดของท่านอย่างนั้นเอง

ผู้ถามเซ้าซี้ให้เล่าให้ฟังตามความจริง ต่างก็ไล่กันไปเลี่ยง

กันมาอยู่พักหนึ่ง

และถามว่าที่ว่าท่านอาจารย์เห็นคนจะตายท่านก็ช่วยเสริม

ไว้นั้นจะตายอย่างไร

และช่วยเสริมอย่างไร? เมื่อทนไม่ไหวเธอก็กำชับว่า

ไม่ให้เล่าถวายท่านอาจารย์ทราบ เพราะท่านทราบเร

ื่องของผมละเอียดแล้ว

ยิ่งกว่าผมทราบเรื่องของตัวเป็นไหน ๆ ฉะนั้นผมจึงกลัว

และอายท่านมาก

แล้วพูดต่อไปว่า วานนี้เราไปอาบน้ำด้วยกันที่แอ่งหิน

ท่านได้เห็นอะไรบ้างขณะกำลังจะอาบน้ำ รูปที่ถามตอบว่าก็

ไม่เห็นเห็นอะไร

นอกจากผู้หญิงที่พากันมาจากไร่ผ่านไปบ้าน

ตอนพวกเรากำลังจะอาบน้ำนั้นเท่านั้น

พระที่ถูกถามตอบว่า นั่นแลท่านที่ผมจะตายอยู่ขณะนี้

จนถึงกับท่านอาจารย์ไม่ยอมให้ผมไปบิณฑบาต

ท่านกลัวจะไปสลบหรือตายอยู่ในบ้านขณะที่จะไปเจอ

เข้าอีกอย่างไรเล่า

ผมจะภาวนาดีอย่างไร ท่านทราบหรือยังว่าคนจะตายนั้นห

รือคือคนภาวนาดี

องค์ที่ถามตกตะลึง โอ้โฮตายจริง ท่านไปเป็นอะไรกับเขาพวก

นั้นเข้าล่ะ

รูปนั้นตอบว่า ผมจะไปเป็นอะไรกับเขา นอกจากไปขโมยรักเขา

เข้าโดยไม่รู้สึกตัว

จนกรรมฐานแตกกระเจิงไปหมด ปรากฏแต่ความสวยงามกับ

ความบ้ารักของผมเท่านั้น

เหยียบย่ำทำลายหัวใจผมแทบตายทั้งคืนเมื่อคืนนี้ แม้เดี๋ยวนี้ก็ยัง

ไม่ลดละเรื่องบ้านั่นเลย

ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรกับมัน ท่านช่วยผมหน่อยได้ไหม

นับว่าเมตตาเอาบุญ

องค์ถาม เวลานี้ก็ยังไม่ลดลงบ้างหรือ? เปล่า เธอตอบ

ซึ่งเป็นคำที่น่าสงสารเอามากมาย

องค์ถาม ถ้าอย่างนั้นผมจะช่วยให้อุบายท่าน คือถ้าท่าน

ไม่สามารรถระงับมันได้

ท่านฝืนอยู่ที่นี่ต่อไปก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร นอกจากมันจะกำเร

ิบขึ้นเท่านั้น

ผมว่าท่านควรหลีกจากที่นี่ไปหาภาวนาเสียที่อื่นจะดีกว่า

ถ้าท่านไม่สามารถกราบเรียนท่านอาจารย์ได้ ผมจะ

ช่วยกราบเรียนท่านให้

ว่าท่านประสงค์จะไปแสวงหาที่วิเวกใหม่ เพราะอยู่ที่นี่ไม่สบาย

เข้าใจว่าท่านคงจะอนุญาตทันที เพราะท่านก็ทราบ

เรื่องท่านดีอยู่แล้วโดยปริยาย

เป็นแต่ท่านยังไม่พูดเท่านั้น เกรงท่านจะอายท่าน

เธอก็เห็นดีด้วยและตกลงกันในขณะนั้น

พอตกเย็นท่านที่จะช่วยอนุเคราะห์ก็เข้าไปกราบเร

ียนท่านอาจารย์

ท่านก็อนุญาตทันที แต่มีปัญหาเหน็บแนมมาด้วยอย่างล

ึกลับว่า

โรคกรรมนี้มันหายยาก โรคที่มีเชื้อเดิมอยู่แล้วติดต่อลุกลามได้เร็ว

เท่านี้ท่านก็หยุดไม่พูดอะไรต่อไปอีก แม้ผู้ไปกราบเรียนก็ไม่

เข้าใจปัญหาท่าน

เรื่องนี้ต่างคนต่างปิดกัน คือผู้เป็นก็ปิดท่านอาจารย์

ผู้อนุเคราะห์ช่วยเหลือก็ปิดท่านอีก

แม้ท่านอาจารย์เองก็ปิด ทั้งที่ทราบอย่างเต็มใจแล้วก็ทำ

เป็นเหมือนไม่ทราบ

ต่างคนต่างไม่ยอมบอกความจริงต่อกัน แต่ต่างฝ่ายต่าง

ก็รู้เรื่องได้ดีด้วยกัน

วันหลังเธอก็เข้าไปกราบนมัสการลาท่าน

ท่านก็อนุญาตให้ไปด้วยดี โดยมิได้พูดเรื่องเธอแต่อย่างใด

เธอไปพักอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งซึ่งไกลจากหมู่บ้านนั้นมาก

ถ้ามิใช่กรรมดังท่านอาจารย์ว่าจริง ๆ ก็คงหวังพ้นภัยได้แน่

ไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้อีก

แต่ก็เจ้ากรรม อนิจจาเป็นดังท่านว่าไม่ผิดแม้กระเบียดเดียว

พอเธอหายหน้าไปจากบ้านนั้นไม่นานนัก

ลูกศรที่อยู่ทางนี้ก็คงเจ้ากรรมอย่างเดียวกันอีก

อุตส่าห์ด้นดั้นเปะปะไปหาจนเจอเข้าจนได้

ซึ่งธรรมดาผู้หญิงป่าไม่เคยเป็นไปอย่างนั้น แต่ก็ได้เป็นไปแล้ว

จึงเป็นเรื่องน่าคิดอย่างยิ่ง

หลังจากท่านอาจารย์และหมู่คณะจากหมู่บ้านนั้นไป

ไม่นานนัก

ก็ทราบว่าพระองค์นั้นสึกเพราะดมยาสลบซ้ำ ๆ ซาก ๆ จนทน

ไม่ไหว

สุดท้ายกรรมก็พาหมุนกลับมาได้เสียเป็นคู่ผัวตัวเมียกัน

กับสาวงามชาวเขาเผ่ามูเซอคนนั้น ที่บ้านนั่นเอง

นับว่ากรรมเอาเสียจริง ๆ ถ้าไม่กรรมแล้วจะเป็นไปได้อย่างไร

เพราะเท่าที่พระองค์นั้นเล่าให้ฟังขณะที่ใจเริ่มกำเริบทีแรก

ก็เพิ่งเริ่มพบกันขณะเดียวเท่านั้น

มิได้เคยพบเห็นและพูดจาพาทีกันที่ไหนมาก่อนเลย

ข้อนี้บรรดาพระที่อยู่ร่วมกันมา ก็ยอมรับว่าเป็นความจริง

เพราะอยู่ด้วยกันในวัดตลอดเวลา มิได้ไปไหนมาไหนพอ

จะหลวมตัว

ทั้งก็อยู่กับท่านพระอาจารย์เสียเอง อันเป็นสถานที่ให้

ความปลอดภัยตลอดมา

ไม่มีข้อที่น่าสงสัย นอกจากเจ้ากรรมหรือคู่บาปคู่บุญมาถึงเข้า

เท่านั้น

เธอเล่าให้พระเคยอนุเคราะห์ฟังว่า เพียงประสาททางต

ากระทบกันเท่านั้น

มันเหมือนดมยาสลบเข้าไปไม่ได้สติสตังเอาเลย

ปรากฏแต่ความรักความผูกพันมัดจิตใจจนแทบจะหายใจไม่ออก

ทำให้จิตใจเซ่อซ่าไปตามอารมณ์นั้นจนตัวไม่เป็นตัวของตัว

และไม่มีเวลาลดหย่อนผ่อนคลายลงบ้างเลย

เมื่อเห็นท่าไม่ได้การก็พยายามปลีกตัวหนีไป

เจ้าของยาก็ตามไปเยี่ยมคนไข้อีก

เรื่องก็เสร็จกันเท่านั้นเองจะไปที่ไหนรอด ใครไม่เคยถูกก็ดูยิ้มได้

ถ้าถูกเข้าก็รู้เอง

เพราะมิใช่พระสุนทรสมุทรพอจะเหาะออกจากทางทวารบ

นแห่งบ้านได้

ตามปกติพวกนี้ไม่คุ้นกับพระ แต่หากกรรมพาเป็นไปเอง

เรื่องกรรมนี้จึงไม่สิ้นสุดอยู่กับผู้ใด

เพราะกรรมมีอำนาจเหนือใครในโลกที่สร้างกรรม

พระอาจารย์ท่านทราบอย่างเต็มใจ

จึงต้องมีอุบายปฏิบัติต่อเธออย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยทำต่อผ

ู้ใดมาก่อนเลย

แต่ก็คงสุดวิสัย ท่านจึงมิได้แนะอุบายอะไรเพื่อเธอให้ยิ่งไปกว่า

ที่อนุเคราะห์มาแล้วนั้น

เรื่องก็ลงเอยกันตรงที่เมื่อไปไม่รอดก็จำต้องจอดเรือ

ซึ่งเป็นคติธรรมของโลกที่อยู่ใต้อำนาจของกรรม

22 กรกฎาคม 2016 เวลา 14:31 น.