อะไรจะดีกว่ากัน
ความรักนั้นถ้ารักกันจริงแล้วช่วยเหลือซึ่งกันและกันในการหาสิ่งเลี้ยงชีพอย่างสุจริต ย่อมเป็นความสุขทางใจแม้ทุกข์กาย และยังเป็นการฝึกสำรวมในศีลข้อกาเม
ส่วนถ้าเลือกอยู่ที่ ที่อยู่ดีกินดีโดยที่ไม่ได้รักอาเสี่ยเงินล้านเลย
แต่ยอมทอดตนลงเป็นฝ่ายอ่อนให้เขาเป็นฝ่ายใหญ่ แล้วยอมทำตามทุก
อย่างอย่างว่าง่าย และคิดว่าสักวันก็จะรักกันไปเอง อันนี้รู้สึกจะไม่ใช่
เพราะขนาดเจอกันใหม่ๆความรู้สึกแรกยังบอกว่า "ไอ้คนนี้ไม่ใช่ แม้จะรวยก็ไม่ใช่" แต่ก็จะยอมฝืนไปอยู่ด้วยให้ได้ แม้จะอยู่ด้วยกันก็จืดไม่มีรสรักหวานแหววเหมือนคนที่เขาต่างรักกัน ดังนั้นความรักจึงต้องอาศัยความ
รักของอีกฝ่ายหนึ่งตอบด้วย ไม่งั้นเหมือนการตบมือข้างเดียวย่อมไม่แฮบปี้เสียง
ไม่ดัง
ความรักไม่ใช่การร่วมเพศ
ความรักไม่ใช่การมานั่งดูกันวันๆไม่ทำอะไร
แต่ความรักคือการ ทำให้ตนและอีกฝ่ายมีความสุขในการเลี้ยงชีพ คือ สุข
จากการณ์ประสบกับรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ที่ได้มาโดยธรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น