วิธีัถือนิสัย
วิธีถือนิสัยพระอุปัชฌาย์
สัทธิวิหาริกนั้น พึงห่มผ้าอุตตราสงค์เฉวีัยงบ่า ไหว้เท้านั่งกระโหย่ง ประคองอัญชลี แล้วกล่าวคำอย่างนี้ 3 หนว่า
“อุปัชฌาโย เม ภันเต โหหิ.”
“ท่านเจ้าข้า ขอท่านจงเป็นอุปัชฌายะของข้าพเจ้า”
อุปัชฌาย์รับว่า “สาหุ ดีละ, ละหุ เบาใจละ, โอปายิกัง ชอบแก่อุบายละ, ปะฏิรูปัง สมควรละ, ปาสาทิเกนะ สัมปาเทหิ จงยังความปฏิบัติให้ถึงพร้อมด้วยอาการอันน่าเลื่อมใสเถิด” ดังนี้ก็ได้ รับด้วยกาย รับด้วยวาจา รับด้วยทั้งกายและวาจาก็ได้ เป็นอันว่าอันเตวาสิกถืออาจารย์แล้ว, ไม่รับด้วยกาย ไม่รับด้วยวาจา ไม่รับด้วยทั้งกายและวาจา ไม่เป็นอันว่าอันเตวาสิกถืออาจารย์แล้ว.
(ถ้าท่านรับสิทธิ์วิหาริก พึงกล่าวรับว่า “สาธุ ภันเต.”
กล่าวอีก 3 หนว่า “อัชชะตัคเคทานิ เถโร มัยหัง ภาโร, อะหัมปิ เถรัสสะ ภาโร.”) หมายเหตุ ในวงเ็ล็บเป็นนัยแห่งอรรถกถา
วิธีถือนิสัยพระอาจารย์
อันเตวาสิกนั้น พึงห่มผ้าอุตตราสงค์เฉวียงบ่า ไหว้เท้านั่งกระโหย่ง ประคองอัญชลี แล้วกล่้าวอย่างนี้ 3 หนว่า
“อาจะริโย เม ภันเต โหหิ, อายัส๎มะโต นิสสายะ วัจฉามิ.”
“ท่านเจ้าข้า ขอท่านจงเป็นอาจารย์ของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจักอาศัยท่านอยู่”
(ลำดับต่อจากนี้ เหมือนกับวิธีถือนิสัยพระอุปัชฌาย์ทุกอย่าง)
